100km Winschoten – 8:19:24 – 3de plek NK

Tja.. waar begin je na zo’n ongelofelijke dag als gisteren. Ik denk dat ik jullie eerst maar allemaal bedank voor alle toffe reacties, berichten en support. Zoveel dat ik jullie niet allemaal persoonlijk kan bedanken. Onwijs gaaf. Ik heb echt alle berichten meerdere malen gelezen.

En dan de dag zelf. Eigenlijk begon die al op 1 januari dit jaar waar ik openbaar mijn doelstelling voor 2016 bekend maakte, de 100km van Winschoten. Met maar 1 marathon op zak stelde ik me zelf zo’n afstand als doel. Kon ik dat? En hoe moest ik dat ooit gaan bereiken? Het idee kwam eigenlijk toen ik door de clubrecords van mijn club AVNOP aan het bladeren was. Met zo veel toppers op mijn club en die de club eerst heeft gehad was eigenlijk het enige record wat ik kon pakken de 100km. Het leek me een uitdaging om ooit me zelf in de boeken te schrijven en zo ontstond het plan van de 100.

Het doel was bekend en het trainen kon beginnen. Een ieder die mij een beetje volgt heeft mijn hele voorbereiding kunnen volgen op Instagram. Eigenlijk ging alles goed en verliepen alle trainingen makkelijk en belangrijk, geen last van blessures. De langste training van 64km was mentaal het zwaarste maar uiteindelijk is dat m’n beste training geweest.

10 september, d-day. Vandaag moest 9 maanden training eruit komen. Na toch wel een goede nachtrust vertrokken we 7:00 richting Winschoten. Eerst de startnummers ophalen en daarna even omkleden. We hadden nog bijna een uurtje om te ontspannen. Ondertussen waren John en Marjolein ook gearriveerd. John zou de 50 kilometer gaan lopen en Marjolein was er als ondersteuning. Tegen half 10 kwamen ook mijn ouders aan. Door de gezellige sfeer was er van zenuwen geen sprake. Wel gek, voor een 5 kilometer kan je zo gespannen zijn en nu zonder zenuwen!

De laatste support van mijn topper Susan!

Fotootje vooraf met John die mee deed aan de 50km

Bij de start was het even kletsen met een aantal bekenden van Strava/Instagram maar al snel werden we gesommeerd om naar het startvak te gaan. 3…2…1.. en we waren van start gegaan. Ik had van te voren eigenlijk niet het parcours bekeken dus het werd een ontdekkingstocht, ik had toch immers 10 rondjes in het vooruitzicht dus dat kwam goed uit. Al snel merkte ik dat dit rondje me erg goed zou bevallen. We liepen door versierde straten met overal mensen aan de stoep. Daarnaast een hoop kinderen met drinken en sponsen en muziek uit de speakers. Dat was een geruststelling, mocht ik het zwaar krijgen kon ik wel steun krijgen van een grote menigte aan de kant.

Prachtig al die versierde straten met enthousiast publiek!

Al snel trok het veld van 100 deelnemers uit elkaar. Ik liep met een groepjes buitenlanders de eerste kilometers op. Ik merkte dat ze iets boven mijn gewenste tempo liepen en heb ze dan ook gelijk laten gaan na 3 kilometer. Het moest toch mijn eigen race worden, vooral als de afstand zo extreem lang is. Ik nam geen enkel risico en liet mij afzakken.

De eerste rondes vlogen voorbij. Ik zat goed in me ritme en op de verzorgingspunten kreeg ik al m’n eten goed weg. Ik koos ervoor om tot 40 a 50 kilometer zo veel mogelijk vast voedsel te eten in de vorm van kitkat’s, suikerbrood en dextrorepen. Ik wilde de gels zo lang mogelijk uitstellen omdat ik dan niet zat werd van de gels en nog zo’n eind moest. Dit plan lukte aardig. Ondertussen bleef ik veel water drinken en nam ik af en toe wat cola.

Elke ronde eten en drinken bij het refresmentpunt op 0,3km

Ik had me voorgenomen om op 5:00 p/km te starten, dit was het tempo waar ik de laatste maanden zo veel op had getraind en waar ik veel ontspanning in kon vinden. Ik hoopte dit tempo zo lang mogelijk vol te houden en met een wat verval onder de 9 uur uit te komen. Dat zou voor mijzelf een toptijd zijn en daarmee verbeterde ik het clubrecord met ruim 3 kwartier. Ik wist dat het een zware opgave zou zijn, ook met de warmte die die dag aanwezig was. Na 40 kilometer zat ik op 4:53 p/m gemiddeld. Iets te snel op schema maar ik zat zo lekker in m’n ritme dat ik dat niet wou verstoren en bleef daarom doorlopen. Ook de ronde naar 60 kilometer ging nog naar behoren. Na 60 km liep ik gemiddeld 4:55, niks aan de hand dus, al begonnen m’n benen wel wat zeer te doen.

De laatste rondes, van 60 tot 90, probeerde ik alle rondes in te delen in kleine stukjes om zo makkelijk mogelijk de kilometers te verwerken. Ondanks dat de benen pijn deden was ik niet moe en zat mentaal alles nog op orde. Ook bleef de pace netjes rond de 5:00 p/km. Ik kon dit niet uit me handen laten glippen. Ik vertelde me zelf dat het niet onlogisch was dat je zere benen krijgt na zo’n stuk. Vanaf 70 kilometer besloot ik in beide refreshmentzones elke keer een klein stukje te wandelen of rusten van ongeveer 1 minuut. Puur als cadeautje van de afgelopen 5 kilometer plus om ff de druk van de spieren af te krijgen. Verassend hoe ik elke keer toch weer in me ritme kwam. De gemiddelde pace werd elke ronde 1 seconden hoger.

Even op adem komen. Mentaal zat het goed, ik was niet moe maar me benen stonden in de fik!

Tijdens elke ronde zag ik mijn familie rond het 0,5 km punt, maar nadat ik langs was geweest pakten een paar de fiets (of Bas met de benenwagen) om mij ook nog even op wat andere punten aan te moedigen. Zo was het elke keer nog weer een verrassing als ik ze tussendoor nog een keertje extra zag.

Eindelijk was daar het laatste rondje, als ik daar maar eenmaal was dan haal ik het zeker. Bij de refreshmentzone, die op 0,3km was. Stonden ineens 3 trainingsmaatjes en mijn trainer. Die waren direct na hun wedstrijd, de fishpotatorun, naar Winschoten gegaan. Wat een verassing en een boost kreeg ik daarvan. Bedankt mannen! Ook John en Marjolein spraken nog wat opbeurende woorden toe. ‘Kom op’, dacht ik, ‘nog een klein uurtje en je bent er.’ De eerste kilometers verliepen goed maar de pijn in m’n benen ging niet meer weg. Bij 5 kilometer nog heel ff lopen dan en op naar de finish. De laatste kilometers gingen in een roes voorbij. Ik besefte dat ik het ging halen.

De finish was al inzicht toen ik een hoop kabaal hoorde vanaf de zijkant. Mijn vrienden uit Emmeloord waren na hun voetbalwedstrijd in een rotgang naar Winschoten gereden. Via Susan hadden ze vernomen dat ik voor op schema lag en hun wedstrijd liep een kwartier uit. Met nog 10 minuten te gaan waren ze gelukkig net op tijd. Met een grote glimlach liep ik langs ze, dit had ik niet verwacht, wat een verassing. Ook Susan, Bas en mijn ouders en schoonouders stonden iets verder op aan te moedigen. De laatste meters, zo zwaar maar zo mooi.

Yessss! de finish in 8:19:24

100 km? Je bent niet goed bij je hooftie

Eenmaal over de finish kwam er een man van de organisatie naar me toe en die vermelde me dat ik 3^e op het NK was geworden. 3^e!!, ik heb hem, in een vlaag van verbijstering, nog gevraagd of dat in mijn leeftijdscategorie was maar ik wist al dat er alleen een klassement was voor mannen algemeen. ‘Nee,’ zei hij, ‘3^e van Nederland!’ Ik kon m’n geluk niet op, wat een dikke kers op de taart. Toen keek ik op mijn klokje, ik wist dat ik op schema 8:20 ongeveer liep, maar het werd 8:19:24! Wat een tijd!

Mijn vrienden, familie kwamen er allemaal aan. Wat een moment! Alles ging in een roes voorbij maar wat ik nog herinner was het fantastisch. Even snel douchen en dan opmaken voor de prijsuitreiking. Wat speciaal! Ik stond op het podium samen met Pascal in een ongelofelijke tijd van 7:07 en Menno die ook zijn debuut maakte op de 100 in een tijd van 8:13. Heel speciaal dat voor ons het Wilhelmus werd gespeeld, kippenvel!

2de: Menno van Bruggen – 1ste: Pascal van Norden – 3de Stefan Woudwijk

Brons op het NK 100km 2016!!

Al met al kijk ik terug op een fantastische dag en een super mooie voorbereiding op de weg er naar toe. Iedereen bedankt voor alle support en steun zowel op de weg ernaar toe als op de dag zelf. Een extra bedankje voor Tjeerd, mijn trainer die af en toe helemaal gek van mij werd als ik niet aan me schema hield en uit het niets een marathon ging lopen. Nogmaals sorry. Daarnaast mijn loopmaatjes van AVNOP die wekelijks laten zien dat hardlopen echt een teamsport is en in het bijzonder Bas, die zoveel trainingen met mij heeft gedraaid en er altijd was voor mijn geklaag en mij voorzag van tips en motivatie. En als laatst maar de belangrijkste, Susan. Alle support, steun en liefde die zij altijd voor mij heeft valt niet te beschrijven met een paar woorden maar zij was echt de stille kracht achter het succes.

Nog even voor de statistieken:

Tijden:

Tijd zelf geklokt: 8:19:24
Officieuze tijd: 8:19:27

Ronde tijden:

49:31 – 48:51 – 48:47 – 48:40 – 48:17 – 48:40 – 50:07 – 51-18 – 52:19 – 53:01

Ranking:

8^ste overall

4^e leeftijdscategorie

3^e NK overall

Clubrecord:

Verbetering van AVNOP clubrecord van 9:46:01 naar 8:19:27